قدیم ترها؛
هم مرده ها و هم زنده ها حرمت داشتند...
مردن آداب داشت و مرده داری آداب بسیار...
این قدیم که می گویم؛
مثلا تا بیست سال پیش یا حتی جلوتر هم بوده...
وقتی کسی از خانه ای فوت می کرد ؛
دیوارهای خانه هم مثل اهالی خانه سیاهپوش می شدند...
هرگونه عملی که نشان از شادابی و فرح داشته باشد؛
تا یک هفته و بعضا تا چهلم متوفی ممنوع بود...
مثلا اصلاح و پیرایش مو و صورت...
صاحب عزا و بستگان درجه یک
تا دوسه روز حمام نمی کردند
و حتی جارو کشیدن خانه را
به بعد از رفت و آمد میهمانان موکول می کردند...
صوت قرآن تا چند روز اول از خانه به گوش می رسید
و حداقل تا هفته اول تماشای تلویزیون و فیلم و غیره ممنوع بود...
بعد از چهلم فامیل جمع می شدند
و درمراسمی به اسم سیاه برداری
صاحب عزا را به آرایشگاه و سلمانی می بردند
و لباس رنگی به آنها هدیه می دادند
و لباس سیاه را ازتنشان بیرون می آوردند...
بیرون آمدن از عزا بعد از مدتها؛
نشاط خاصی برای صاحب عزا داشته...
ما به عزا عادت کرده ایم؛
مردن فراوان شده؛
همیشه و اکثرا لباس سیاه می پوشیم ؛
چون معتقدیم مشکی رنگ عشق...
و دیگر سیاه را رنگ عزا نمی دانیم...
بعداز آگاهی از فوت کسی؛
بلافاصله به آرایشگاه می رویم
تا درمراسم خاکسپاری و تشییع و ختم؛
که الان به مجلس دید و بازدید؛
دوستان و اقوام دور و نزدیک تبدیل شده؛
دربهترین حالت ممکن حاضرشویم...
از خاکسپاری برمی گردیم
و دراتومبیلهایمان هرکسی با هدفون گوشی خودش
یک موزیک لایت گوش می کند...
استوری های لایو رامی بیند...
کلیپ های تاپ روز را تماشا می کند؛
و لایک ها و کامنتهای پیجش را چک می کند...
لباس مشکی هم می پوشد..
مشکی انسان را رازآلودتر و جذاب ترنشان می دهد...
صاحب ارث به مقدار سپرده ها
و زمین ها و خانه ها و به قیمت تاج گلهای اهدایی فکرمی کنند
و هم چنین به کیفیت غذاها و رستوران بعد ازمراسم...
یادشان هست که چه کسی آمده
و تاج گل چه کسی گرانتر بوده
تا در وقت مقتضی جبران کنند...
gharibe64sms.blogfa.com
برچسب : قدیم, نویسنده : 4gharibe64smsa بازدید : 151